lisy biegną wschodem

kwiat kruszeje na dywanie.  

 

tłuczenie sekund przez ramię: mój brat  

jadł łyżkami piach. sporo na nas warczał. 

drzewa złożone są z samych kończyn!  

 

szelest rozcina żołądek i mówi, że to przyszło. 

 

 

plejada 

 

historia dziadka zaciera powieki:   

                                                                              zgniłe pisklęta,  

                                                                                                                            trunek.  

 

gromki śmiech.

 

skały wsypują się do butów                     gorączka rozchyla gromadę 

         słuchają światła.                                              oswajają gruzy.

 

 

                                        dokąd upadły domarki?  

 

 

wtedy nie deptano traw. jedni wyszli z prawej, 

drudzy zajmowali się bramą. wykroili miasto.  

 

nigdy nie splatali dłoni. 

 

 

owce klęczą, drobnie paproć 

 

biegusy się otwierają. ruina skacze,  

dotyka. święta śmierdzą. 

 

ten jeden chłopiec, który zgubił klucze,  

lepi teraz berety. szarlotki, dziurawe wiadra. 

 

było jasno i gnało. kondukt grzmiał,  

stacja straszy. dokąd wypluje horyzont? 

 

 

co jeśli sąsiadom z góry połamią się nóżki?  

 

statki wytoczą osiedle. gałęzie będą spadać,  

jedna po drugiej.  

 

babcia poprawia zmięte firanki.  

 

las wyłożony od ręki nie jest lasem. ten las jest  

lepki, chce wykopać w sobie dziurę. jasną, pełną dziurę.