Na dole widziałem tysiąc flag, wszystkie miały szczypce.

Izdebka

Litościwa święta za kratami maluje 

na płótnie gorejące serce. 

Pisklę wykluwa się z jej brzucha i kładzie swoje 

skrzydła na drewnianym stole.

Święta przekraczała rzeki ojców.

Ludzie rzucali jej paciorki zamiast gorczycy. 

Ranili jej gardło. Miała w nim drogi, którymi 

chodziłeś do Betanii. 

Akerna, abmisz.

Wszystkie kości zgromadzone w jednym miejscu jak bochen chleba

Zjeżdżałem po dachu. 

Okienka jako oczy, przypominały moich przyjaciół. 

Drewniana chata, a za nią wielki ruch morski. 

Synogarlice na górach, śnieżnobiałe.

Pieśń szakali. Pieśń szakali jest drogą. 

Ma w sobie dzikie dziecko.

Wojny piasku

Są dwa wypustki. Widzisz je równocześnie.

Człowiek traktuje przepaść jak tubę. 

Tworzy lament. 

Ziemia ten jedyny raz postanowiła się złamać.

Słychać tylko chory, bardzo słaby cień, który dryfuje 

nad wszystkimi miastami i pożera kamienie, 

będąc całkowicie nagim.

Pokazałam ci rybę, która płynęła do słońca.